Żywiec: miasto w sercu polskich gór

hyrdom/CC BY-SA 3.0 DEED/https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/

Odkryj urok historycznego miasta, tajemnice kasztelanii oświęcimskiej i dziedzictwa księstwa cieszyńskiego.

REKLAMA

wiadomości

miasto

na sygnale

komunikacja

kultura

zdrowie

nieruchomości

biznes

Tego szukamy w Żywcu

Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: Żywiec praca, Żywiec pogoda, Żywiec, mzk Żywiec, szpital Żywiec, beskid Żywiec.

Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Żywcu, tutaj możesz przeczytać kilka słów o jego historii.

Historia Żywca obejmuje ponad 700 lat istnienia tego miasta. Pochodzenie nazwy wywodzi się prawdopodobnie od słowa żywić, sugerując obfitość ziemi w urodzajne plony i bogactwo zwierząt. Pierwsza wzmianka o Żywcu pochodzi z rejestrów świętopietrza Diecezji Krakowskiej z 1308 r., gdzie wspomina się o parochia ecclesie de Ziwicz – parafii żywieckiej. W 1327 r. Żywiec uzyskał prawa miejskie.

Przez wieki Żywiec przechodził z rąk do rąk, zaczynając od książąt cieszyńskich, a następnie przechodząc pod władanie książąt oświęcimskich. Ostatnim z książąt piastowskich panujących nad Żywiecczyzną był Przemysław, który sprawował władzę do roku 1433. Po nim ziemię tę przejęła rodzina Skrzyńskich, herbu Łabędź, znana z działań rozbójniczych, jak opisuje Kronika Długosza. W 1456 r. król Kazimierz Jagiellończyk wykupił Ziemię Żywiecką. Kolejnymi właścicielami byli Komorowscy, a następnie Konstancja, żona Zygmunta III Wazy.

W 1626 r. Konstancja wydała ordynację dla Żywca, uregulowującą dotychczasowe nadania, przywileje i ustanawiającą prawo miejskie. To przyczyniło się do poprawy sytuacji wewnętrznej miasta i przyspieszyło jego rozwój gospodarczy.

Po Konstancji, nad Żywiecczyzną panował biskup wrocławski Karol Ferdynand, a następnie król Jan Kazimierz, który dwukrotnie przebywał na zamku w Żywcu w czasie Potopu Szwedzkiego. W tej trudnej chwili Żywiecczyzna zdobyła uznanie dzięki swojemu patriotycznemu postępowaniu, lojalnie wspierając króla i obroniła miasto przed Szwedami. Mimo to przewaga wojsk najeźdźczych okazała się zbyt wielka, co skutkowało krótkotrwałym zdobyciem miasta przez Szwedów.

W 1678 r. hrabia Jan Wielopolski stał się właścicielem Żywiecczyzny, a przez następne sto pięćdziesiąt lat te ziemie pozostawały w rękach tej rodziny. W 1838 r. Adam Wielopolski sprzedał posiadłości Habsburgom, którzy sprawowali władzę nad tym obszarem aż do II wojny światowej.

Rozkwit miasta w połowie XIX wieku był rezultatem procesu industrializacji. W tym okresie powstały różne przedsiębiorstwa, takie jak zakład metalurgiczny specjalizujący się w produkcji śrub, fabryka papieru z drukarnią oraz znany Arcyksiążęcy Browar, założony przez Albrechta Ferdynanda Habsburga, który zawsze kojarzy się z Żywcem. Podczas II wojny światowej Ziemia Żywiecka została włączona do Rzeszy, poddana intensywnej germanizacji, co skutkowało deportacją 20 tysięcy osób, a opuszczone ziemie zasiedlano przez niemieckich osadników. W okresie okupacji Żywiecczyzna stała się istotnym centrum ruchu oporu, z silnymi oddziałami Armii Krajowej i jednym z kluczowych punktów przerzutowych na Słowację.

Po wojnie miasto przeżyło rozwój przemysłu i spółdzielni. W różnych dzielnicach powstały osiedla mieszkaniowe oraz instytucje kulturalno-oświatowe. Znaczącą zmianę przyniosło spiętrzenie wód Soły w Tresnej w 1967 r., tworząc Jezioro Żywieckie. W 1999 r. w wyniku nowego podziału administracyjnego kraju Żywiec stał się częścią województwa śląskiego.